मनातला सह्याद्री आणि आम्ही....

फसतात काही प्रयत्न !  चुकतात काही अंदाज ! आमचाही चुकला यावेळी. सहाएक महिन्यााचा उपास सोडण्यासाठी आपण एखादा आडवाटेवरचा राकट गड निवडतो, पूर्ण तयारी करतो, मिळेल ती तुटपुंजी माहीती गोळा करतो पण निसर्गापुढे आपलं काहीचं चालत नाही आणि आपण माघार घेतो अगदी शेवटच्या टप्प्यावर.  सध्या आमचा जास्त वेळ अश्या एखाद्या गडाला शोधण्यात जातो जो आम्ही पहिले कधी पहिला नसेल आणि आमच्या रविवारच्या एका दिवसाच्या सुट्टीत तो पूर्ण करून आम्ही घरी येऊ शकू; अर्थातच सोमवारी स्वतःला 'गडाऐवजी   गाड्याला' जुंपून देण्यासाठी. अनघाई वरून आमचं दोघांचं थोडं दुमत होतचं; कारण पावसात कोणी करत नाही हा; पण दुसरा कोणता पर्याय शनिवार पर्यंत सापडला नाही, म्हणून मग पावसाने आठवडाभर घेतलेली उसंत आणि रविवारची वेदर फॉरकास्ट यांच्या जुजबी भरवश्यावर आमचं ठरलं.    रायगड जिल्ह्यातील मृगगड करुन झाला होता, बाजूचा अनघाई राहून गेलेला. नेहमीप्रमाणे सकाळी ५ ला डोंबिवलीतून निघून खोपोली - जांभुळपाड्यामार्गे 'कळंब' गाव गाठलं ८ च्या दरम्यान. बाईकवरून उतरताच, नळावर पाणि भरणाऱ्या काका-काकूंनी आमची घालमेल वाढवल...

वन-वास सुरू झाला आमचा पुन्हा !!  ज्याची आम्ही वाट पहात होतो तो ! तब्बल १० महिन्याची स्थानबद्धता आणि करडी नजरकैद संपवून आम्ही प्रचितगडाचा प्लॅन केला. लेंधी आणि एका दिवसात नाही करता येणारा म्हणून आमच्या गेल्या कोकण सफरीत राहून गेलेला किल्ला. सकाळी ६.३० च्या दरम्यान सुरू करून, ३ वाजेपर्यंत संपवून, ५ ला चिपळुनातून एसटी पकडण्याचा प्लॅन होता. प्लॅन के मुताबिक, पद्धतशीर एसटीची बुकिंग केली जी सकाळी ४.३० चिपळूण गाठेल; एका जवळच्या नातेवाईकाला बाईक घेऊन यायला सांगितलं. कट-टू-कट प्लॅन असल्यामुळे आणि नेहमीच्या सवयीप्रमाणे वाट चुकून वेळ वाया जाऊ नये म्हणून, प्रकाश यांना गाईड म्हणून ६.३० येण्याची विनंती अगोदरच केली होती. पण जो एसटीवर विसंबला त्याच्या कार्यभाग बुडाला; या लाल परीने पनवेलला आम्हाला दोन तास झुरळत ठेवलं आणि आमचा ट्रेक लांबला.  चिपळुनातून बाईक घेऊन आम्ही संगमेश्वरच्या एक किलोमीटर मागे शास्त्री पूल पार करुन डाव्या बाजूला असलेलं कसबा आम्ही गाठलं. इथून प्रकाशना फोन केला कारण पुढे नेटवर्क हरवून जातो. प्रकाश सकाळी ६.३० नायरी फाट्यावर भेटणार होते. श्रींगारपुरातून जाताना लागणारी उभी चढण ...